Bir bilimsel çalışma, kalın bağırsak kanseri olan hastalarda homosistein (HCY) seviyelerinin, hastaların hastalıksız yaşam süresi (RFS) ve genel yaşam süresi (OS) tahmininde önemli bir gösterge olduğunu ortaya koydu. Araştırma, 1272 kalın bağırsak kanseri hastasını kapsayan geriye dönük bir analizle gerçekleştirildi. Çalışma sonuçları, yüksek HCY seviyesine sahip hastaların, düşük seviyeye sahip olanlara kıyasla daha düşük RFS ve OS oranlarına sahip olduğunu gösterdi.
Çalışmanın Bulguları
Araştırmanın sonuçlarına göre, HCY seviyesi yüksek olan hastalar daha yaşlı, erkek cinsiyet, büyük tümörleri olan, yüksek karsinoembriyonik antijen (CEA) seviyelerine sahip ve uzun hastane kalış süreleri geçirmişti. Ayrıca, bu hastalar yüksek hastaneleştirme maliyetleri ile karşı karşıya kalmışlardı. HCY seviyesi 15.2 µmol/L’yi aştığında, olumsuz RFS ve OS riski sırasıyla %55.7 ve %61.4 oranında artmaktadır. Alt grup analizleri, HCY seviyelerinin CEA seviyeleri ve patolojik evrelemeyi tamamlayıcı bir ölçüt olarak kullanılabileceğini göstermiştir.
HCY Bazlı Prognostik Modeller
Araştırmacılar, HCY bazlı prognostik nomogramlar oluşturdu. Bu modeller, geleneksel tümör, nodül, metastaz (TNM) evreleme sisteminden daha iyi ayırma ve kalibrasyon değerlerine sahip olarak RFS ve OS’yi tahmin etmede kullanılmıştır. Yüksek serum HCY seviyeleri, kötü RFS ve OS ile güçlü bir şekilde ilişkilendirilmiştir. HCY bazlı prognostik modeller, prognozu kapsamlı bir şekilde değerlendirmede etkili araçlar olarak ortaya çıkmıştır.
Pratik Çıkarımlar
- 15.2 µmol/L üzerindeki HCY seviyeleri, hastalar için artmış ölüm riski anlamına gelir.
- HCY seviyeleri, CEA ve TNM gibi diğer kanser belirteçleriyle birlikte değerlendirilmelidir.
- HCY bazlı modeller, hasta yönetimi ve tedavi stratejilerinin planlanmasında kullanılabilir.
Sonuç olarak, kalın bağırsak kanseri prognostizi, HCY seviyelerinin dikkate alınmasıyla daha doğru bir şekilde tahmin edilebilir. Bu çalışma, klinik uygulamalarda HCY seviyesinin potansiyel bir belirteç olarak kullanımını desteklemekte ve bu alanda daha fazla araştırma yapılmasının önemini vurgulamaktadır.
Orijinal Makale: Sci Rep. 2024 May 2;14(1):10057. doi: 10.1038/s41598-024-60855-4.
