Helicobacter pylori, dünya genelinde yaygın olan ve çeşitli mide rahatsızlıklarına yol açan bir bakteridir. Bu bakterinin geleneksel tedavisi genellikle antibiyotiklere dayanmaktadır. Ancak, antibiyotik direnci geliştiren bakteriler nedeniyle yeni tedavi yöntemlerine ihtiyaç duyulmaktadır. Bu noktada, probiyotikler ve propolis gibi doğal bileşenlerin potansiyel tedavi edici etkileri araştırılmaktadır.
Araştırmada, Lacticaseibacillus rhamnosus BLRH 260 ve Limosilactobacillus reuteri gibi probiyotik bakteriler ile dört farklı propolis özütünün H. pylori üzerindeki antibakteriyel etkileri incelenmiştir. Deneylerde hem in vitro ortamda hem de enfekte edilmiş Wistar sıçanlarında bu bileşenlerin etkileri değerlendirilmiştir.
Propolis ve Probiyotiklerin Antibakteriyel Etkileri
Yapılan agar difüzyon testlerinde, probiyotik bakterilerin süpernatantları ve propolis özütleri H. pylori üzerinde belirgin antibakteriyel etki göstermiştir. Farklı örnekler arasında dikkate değer farklılıklar gözlemlenmiştir. Bu bulgular, doğal bileşenlerin bakteriyel enfeksiyonlara karşı potansiyel bir tedavi seçeneği olabileceğini önermektedir.
Deney Hayvanları Üzerindeki Etkiler
Çalışmada, H. pylori ile enfekte olmuş Wistar sıçanlarına, 21 gün boyunca propolis ve probiyotikler ağız yoluyla verilmiştir. Bu tedaviler, sıçanlarda vücut ağırlığında belirgin bir artış ve mide dokusundaki histopatolojik değişikliklerde iyileşme sağlamıştır. Erozyon derinliği, hemorajik iltihap ve apoptoz gibi mide hasarları önemli ölçüde azalmıştır.
Öneriler ve Çıkarımlar
Çalışmanın sonuçları ışığında, aşağıdaki somut öneriler yapılabilir:
– Propolis ve probiyotiklerin H. pylori tedavisinde kullanımı umut vericidir.
– Antibiyotik direncine karşı alternatif tedavi yöntemleri olarak değerlendirilebilir.
– Klinik uygulamalarda bu doğal bileşenlerin potansiyelinden yararlanılabilir.
Sonuç olarak, bu çalışma, propolis ve probiyotiklerin H. pylori kaynaklı mide rahatsızlıklarının tedavisinde olumlu etkileri olabileceğini göstermektedir. Ancak, bu tedavi yöntemlerinin en etkili doz ve uygulama protokollerinin belirlenmesi için daha fazla araştırmaya ihtiyaç vardır.
Orijinal Makale: Iran J Pharm Res. 2024 Dec 25;23(1):e148158. doi: 10.5812/ijpr-148158. eCollection 2024 Jan-Dec.
