Son zamanlarda yapılan bir araştırma, pirimidin bazlı iki izomerik ligand ve bunların rodyum(III) komplekslerinin yapısal ve kimyasal özellikleri üzerindeki etkilerini inceledi. Araştırmacılar, bu ligandların ve komplekslerinin, kanser hücreleri üzerindeki sitotoksik etkileri ve emisyon özellikleri açısından farklılıklar gösterdiğini keşfettiler. Bu bulgular, kanser tedavisinde potansiyel uygulamalar sunuyor ve malzeme biliminde yeni ışık yayan materyallerin geliştirilmesi için kapılar açıyor.
Ligandlar ve Komplekslerin Sentezi
Araştırmada, 4-(3,5-dimetil-1H-pirazol-1-il)-2,5-difenilpirimidin (HL2,5) ve 4-(3,5-dimetil-1H-pirazol-1-il)-2,6-difenilpirimidin (HL2,6) isimli iki izomerik ligand sentezlendi. Bu ligandlar, pirimidin halkasının 4 ve 5 pozisyonlarında yer alan pirazolil ve fenil gruplarının neden olduğu sterik hacim farklılıkları ile birbirlerinden ayrılıyor. Her iki ligand da RhCl3 ile kompleksleşerek, Rh3+ iyonunu NNC-tridentat ligandları olarak koordine eden deprotonlanmış pirazolilpirimidin moleküllerinin izolasyonuna yol açtı.
Özellikler ve Biyolojik Etki
DFT modellemesi, deprotonasyon mekanizmasının, fenil grubundaki C-H bağının kırılması ve ardından C atomunun Rh atomuna koordinasyonu ile başladığını ortaya koydu. İzomerler arasındaki farklar, komplekslerin emisyon özelliklerini ve sitotoksik aktivitelerini etkiledi. HL2,5 kompleksi katı halde ışık yayarken, HL2,6 kompleksi hiç ışık yaymadı. Ayrıca, HL2,6 kompleksi, kanserli HepG2 ve Hep2 hücre hatlarına karşı HL2,5 kompleksinden daha aktif sitotoksik etki gösterdi.
Pratik Çıkarımlar
- Komplekslerin sitotoksik aktivitesi, kanser tedavisinde potansiyel kullanımlarını işaret ediyor.
- HL2,5 kompleksinin katı halde ışık yayma özelliği, optoelektronik uygulamalar için önemli olabilir.
- Ligand izomerizasyonunun, malzemenin özelliklerini belirgin şekilde değiştirebileceğini göstermesi, malzeme tasarımında yeni stratejilerin geliştirilmesine olanak sağlar.
Sonuç olarak, bu çalışma, ligand izomerlerinin ve oluşturdukları komplekslerin özellikleri arasındaki bağlantıyı derinlemesine inceliyor ve bu komplekslerin hem kanser biyolojisi hem de malzeme bilimi açısından potansiyel uygulamalarını vurguluyor.
Orijinal Makale: Dalton Trans. 2024 Apr 29. doi: 10.1039/d4dt00824c. Online ahead of print.
